Betalen
De Indonesische roepia is de nationale munteenheid van Indonesië en wordt aangeduid met IDR (actuele wisselkoers). In de meeste grote plaatsen kun je pinnen, maar helaas lijken veel pinautomaten er een eigen willetje op na te houden. En kan je zomaar de ene dag wel en een andere dag niet pinnen. Vergeet niet je pasje uit de automaat te halen: in Indonesië krijg je namelijk eerst het geld en daarna komt pas het pasje eruit.
Het is handig om altijd wat US Dollars mee te nemen, aangezien je deze vrijwel overal kan inwisselen. Mocht je dan echt nergens geld kunnen opnemen, dan kan je hier op terugvallen. Zorg wel voor onbeschreven bankbiljetten, anders loop je het risico dat ze geweigerd worden. De roepia is overal te gebruiken.
Met een creditcard kom je in de grote plaatsen ook een heel eind. Met name Visa en Mastercard zijn geschikt om te betalen in luxe hotels, restaurants en dure souvenirwinkels. Tegenwoordig kan je ook bij bijna alle pinautomaten geld opnemen met een creditcard. Als je met een creditcard geld opneemt, kun je beter niet alleen kleine bedragen opnemen, aangezien de banken per keer veel provisiekosten vragen.
Eten
Vooral in restaurants ben je een stuk minder kwijt dan in Nederland. Ook de meer luxe restaurants zijn relatief goedkoop. Voor € 2 tot € 5 heb je een complete maaltijd.
Alcohol is daarentegen wel een stuk duurder. Wijn is schaars en dat is te merken, alleen de lokale Arak (rijstewijn) is goedkoop. En natuurlijk ligt het prijsniveau in de hotels een stuk hoger dan daarbuiten. Wil je echt voor nop eten, dan moet je bij de voedselstalletjes op straat en de pasars (traditionele markten) zijn.
Fooien
In de lokale eetgelegenheden is het niet de gewoonte om fooi achter te laten. In de duurdere eetgelegenheden wordt het wel als normaal gezien. Het salaris van het personeel in de dienstverlenende sector is hier meestal ook op afgestemd.
De werknemers zijn vaak veel afhankelijker van hun fooi dan in Nederland. Een fooi van ongeveer 5 tot 10 % van de rekening is aanvaardbaar. Niet alleen in de verschillende eetgelegenheden, ook de lokale gidsen en chauffeurs krijgen gebruikelijk een klein bedrag voor hun inzet. Hoeveel je geeft, is natuurlijk afhankelijk van jouw mate van tevredenheid.
Afdingen
Afdingen is niet gebruikelijk in restaurants en hotels waar meestal vaste prijzen worden gehanteerd. Bij de traditionele Padang restaurants betaal je alleen voor wat je hebt gegeten, maar dat is een uitzondering. Voor de rest is het overal gebruikelijk om af te dingen, dat doen de locals ook. Op de pasars (traditionele markten) kun je op alle producten die je koopt afdingen, of het nu gaat om voedsel, textiel of andere goederen.
In het transport is afdingen ook de normaalste zaak van de wereld, bijvoorbeeld als je een becak (fiets-taxi) neemt. De becakrijders zijn vaak gewiekste onderhandelaars, dus je zult voet bij stuk moeten houden. Het is natuurlijk lastig als je totaal niet op de hoogte bent van het hele afdinggebeuren en de werkelijke prijzen niet kent.
Ben je nog geen ervaren afdinger. Het is handig om de tegenpartij als eerste laten bieden en vervolgens een bod te doen dat tussen de 1/3 of 2/3 lager zit. Uiteindelijk kun je dan met afdingen op een soort middenprijs komen. Als je bod geaccepteerd is, ben je wel verplicht om het artikel of de dienst te kopen. Houd er rekening mee dat het een spel is en blijf altijd lachen.
