Tijdens de Ramadan is er in de meeste delen van Indonesië weinig te beleven. Het is een maand van vasten, dichte winkels, en op veel plaatsen een drooglegging van alcohol of stiekeme, verstopte verkoop.
Voor werkende niet-moslims is dat allemaal wel te overzien, die slaan gewoon wat meer in voordat de Ramadan begint. Maar voor ons betekende de Ramadan het einde van onze stages en het begin van een vakantie. Nu was de vraag: Waar ga je heen als alles dicht is?
Ons eerste plan was Java, Sulawesi en andere eilanden te ontdekken. De Ramadan zou die reis eventueel kunnen bemoeilijken, bovendien reist tijdens Idul Fitri (Suikerfeest) 90% van alle inwoners in Jakarta af naar hun geboortedorpen om samen met hun families te zijn. De bizar lange files en hoeveelheid ongelukken waar dat mee gepaard gaat, was ook een reden voor ons om toch maar een andere bestemming uit te kiezen.
Op dit moment schrijf ik deze column zittend op het terrasje voor onze hotelkamer, mijn benen vangen stralen van de tropische zon, en het uitzicht is weelderig groen en wonderschoon blauw, met hier en daar een tufje wolk. We zijn in Ubud op Bali, een plek waar we beiden al eens waren geweest, zij het jaren geleden. Dit is onze budgetvakantie, maar ik voel me als een koning te rijk.
Een vlucht van Jakarta naar Bali is als van Amsterdam naar Madrid; als je geluk hebt kan het heel goedkoop. Bovendien hadden we ook nog een meevaller met het vinden van een hotel; voor alle 14 dagen kregen wij namelijk 50% korting. Bij het hotel hebben we voor 13 dagen een scooter gehuurd voor maar € 3,70 per dag en zo rijden we iedere dag lekker rond over het eiland.
In tegenstelling tot de rest van Indonesië merk je op Bali vrijwel niks van de Ramadan. Op een aantal vrolijke en kleurrijke festiviteiten na, is alles open en gewoon verkrijgbaar. Volgens Wikipedia is Bali ruim 90% hindoe en dat zie je terug in de fantastische hindoestaanse tempels die over het eiland verspreid zijn. In de kleinere dorpen lijkt iedereen wel in een tempel te wonen, wat wij een gewoon huis zouden noemen zie je daar niet of nauwelijks.
Dankzij de scooter kunnen we vrij bewegen over het eiland en inmiddels hebben we al een paar lange ritten gemaakt. Door de redelijk centrale ligging van Ubud is het vrij makkelijk overal te komen, er is echter ook een nadeel aan het rondrijden op een scooter op Bali zonder gids.
Scooters zijn nu eenmaal niet gemaakt voor lange afstanden en na enkele uren over hobbelige, kronkelende wegen zou je willen dat je een kussen had meegenomen. Bovendien is het vaak erg lastig de goede route naar een bepaalde bestemming te vinden vanwege de erg spaarzaam verspreidde verkeersborden die vaak niet het dorp laten zien waar je naar op zoek bent.
Dit routeprobleem lijkt zich exponentieel te vergroten naarmate je van de bewoonde wereld vandaan rijdt.
Meestal vinden we uiteindelijk wel waar we naar op zoek zijn, maar soms brengt het ons op heel andere locaties. Zo zijn we al eens op een verkeerde bergtop aangekomen, waar het enorm koud en nat was door laag liggende wolken.
Wij waren natuurlijk helemaal niet voorbereid op deze kou omdat we niet van plan waren daarheen te gaan, maar toen we klappertandend weer beneden stonden hadden we toch weer een mooi avontuur achter de rug.
Natuurlijk is niet alles kommer en kwel. Sterker nog, het is heerlijk relaxen op Bali.
Na onze barre tocht over de koude berg, in een nationaal park waar we door de dikke, laag liggende wolken niks van hebben gezien, zijn we het centrum van Ubud weer ingegaan op zoek naar een welverdiende lunch. Deze keer waren het taco's, maar de keus die je hier hebt is eindeloos en de lage prijs die je betaalt voor het, meestal uitstekende, eten is het meer dan waard.
Onze fantastische tijd in Indonesië zit er bijna op. Nog even genieten van de tropische zon, de paradijsvogels en de verse fruitsappen. Door de veertiendaagse weersvoorspelling kan ik al zien dat het helemaal niks is in Nederland tegen de tijd dat we op Schiphol aankomen. Ik zal proberen wat zonnestralen mee te nemen, maar ik beloof niks.
