Ik heb in mijn bijna vijf jaar Indonesië al best wel wat gezien van deze republiek, met meer dan 17.000 eilanden en volgens de laatste telling ruim 230 miljoen inwoners. Het gaat mij echter te ver om te zeggen dat ik een 'Indo' aan het worden ben, ooit ben geweest, of zelfs ooit zal worden. Maar het spreekt denk ik vanzelf dat ik het nog steeds naar mijn zin heb hier.
Het afgelopen jaar was ik gestationeerd in Medan, de hoofdstad van Noord-Sumatra. Dit was mijn eerste kennismaking met Sumatra. En ik kan nu toch wel zeggen dat het me bevallen is. Medan is een zeer gevarieerde stad met een grote groep etnische Bataks, maar ook met import Javanen, gestrande Chinezen en God weet waar al die Indiërs vandaan komen! Iedere bevolkingsgroep houdt de eigen taal, geloof en tradities in stand, maar legt de anderen geen strobreed in de weg.
Een mooi voorbeeld is de tolerantie tijdens de huidige vasten maand; de Ramadan. Waar in Jakarta de extremisten kerken aanvallen en warungs die toch open blijven kort en klein slaan, ondanks dat deze mensen alles afzetten met doeken en gordijnen, zijn ze in Medan een stuk toleranter. Dan is het goed om te zien dat een Batak nog steeds op straat zijn geliefde Babi Pandang Karo (oftewel BPK) kan eten terwijl hij zich excuseert voor het eten en drinken tegenover zijn Moslim vrienden. En zo leeft iedereen vrolijk naast elkaar in Medan.
Ook het werk was uitdagend en heeft me weer op veel mooie plekken gebracht. Vorige week weer in Nias door rivieren gewaad, nat geregend, gekookt in de zon en enorm genoten van al wat het eiland te bieden heeft. Maar ook de provincie Aceh heeft parels die nog niet door de buitenwereld zijn ontdekt, zoals Takengon, Sabang of Tampak Tuan. Geloof me als ik zeg dat deze het bezoeken meer dan waard zijn. Het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat.
Vanaf volgende week ga ik iets nieuws proberen; Yogyakarta. Voorheen als mensen me vroegen om mijn favoriete woonplaatsen in Indonesië te noemen was Yogyakarta eigenlijk altijd nummer 1 of nummer 2, afhankelijk van mijn stemming. Voorlopig is het plan om de komende twee jaar daar door te gaan brengen, en ik heb er erg veel zin in. Mijn vorige bezoeken aan deze stad waren altijd als toerist, dus ik ben benieuwd of het wonen er net zo leuk is als er op vakantie zijn. Ik denk het wel, misschien zelfs nog wel leuker.
Met de verandering van de woonplaats gaat ook het werkterrein weer veranderen. Ondanks dat ik straks nog regelmatig naar Noord-Sumatra mag, mag ik ook weer terug naar Flores en ga ik me ook weer meer richten op het project in Java. Een leuke variatie en het voelt toch een beetje als 'pulang kampug' of 'naar huis gaan' Zal ik dan toch een beetje Indo zijn geworden?
