Indonesië heeft een haat/liefde verhouding met bijna al haar buren, en in het bijzonder met Maleisië. Welke haat gevoelens sommige Nederlanders nog steeds koesteren voor de Duitsers valt hierbij in het niet. En dan met name Indonesië over Maleisië, het laat de gemiddelde Maleisiër koud hoe men in Indonesië over hen denkt. Misschien hebben ze dat van de Duitsers geleerd?
Na de verse onafhankelijkheid van respectievelijk Nederland en Engeland hebben de twee landen nog wel eens echt een robbertje gevochten om de verdeling van de koloniale buit, maar tegenwoordig gebeurt dit voornamelijk via de media. De kranten en tv-journaals staan bol van de exploitatie van Indonesië door Maleisië. En het maakt niet uit of dit nu een Indonesische werkster is die door haar Maleisische baas wordt afgebeuld, of illegale zand en hout transporten van afgegraven en ontboste Indonesische eilandjes voor de bouwplaatsen van Kuala Lumpur.
Eén van de venijnigste doorns in het Indische vlees is de campagne van de Maleisische Tourist Board onder de naam "Malaysia, truly Asia". Op de meeste internationale zenders zijn spotjes te bewonderen met daarin al het moois dat Maleisië te bieden heeft zoals batik stoffen, oerang oetangs, de Dayak cultuur van Borneo, olifanten in de jungle, de 'Rafflesia Arnoldii' de grootste bloem op aarde en de durian, de minst/meest geliefde vrucht op deze aarde.
Maar naast dat Indonesië en Maleisië het eiland Borneo en de nationale taal delen, delen ze ook een groot deel van hun cultuur. En hoewel veel van de dingen die te zien zijn in deze spotjes, ook in Indonesië te vinden zijn, kan niemand echt claimen het land van oorsprong van deze zaken te zijn.
Ondanks dat veel Indonesiërs het voorheen al hadden over 'Malingsia' (een slimme samenvoeging van 'maling' dat 'dief' betekent, en Malaysia), kon de verontwaardiging toch nog groter toen de nieuwste spot van "Malaysia, truly Asia" te bewonderen was. Daarin waren beelden gemonteerd van de 'Kecak', een traditionele Balinese vuurdans waarvan iedereen weet dat dit een stukje cultureel erfgoed is dat toebehoord aan Indonesië.
Het bewijs was eindelijk in handen! Massademonstraties in Jakarta, het op het matje roepen van de ambassadeur, leger en mariene oefeningen in de zeestraat tussen beide landen en verschillende nationale "I Love Indonesia" dagen waren het gevolg. De Indonesische president, SBY, riep zelfs op tot nationale bewustwording door het gezamenlijk dragen van batik kleding. Later bleek de montage van de beelden een fout van het Amerikaanse reclamebureau, en heeft Maleisië op het hoogste niveau haar excuses aangeboden voor deze grove inbreuk op het Indonesische erfgoed.
Het vervoersmiddel van mijn keuze in Indonesië is een brommer. Naast dat het vele voordelen heeft, heeft het natuurlijk ook een aantal nadelen, waarvan de voornaamste doodvallen is. Gezien de slechte staat van de wegen, en van de stuurmanskunsten van de overige weggebruikers in Indonesië, is de kans hierop aanzienlijk groter dan in Nederland. En al helemaal omdat de meeste helmen die ze hier verkopen gemaakt zijn van papier-maché; het ziet er flitsend uit, maar als er een vlieg tegenaanbotst zit er al een gat in.
En aangezien de juiste staat van mijn hoofd mij toch wat waard is, ben ik in Medan opzoek gegaan naar een nieuwe, passende en veilige helm. Na heel wat winkels gepasseerd te zijn, kwam ik een helm tegen van het merk "LTD". Die helm zag er goed uit, pasvorm was eindelijk eens wat beter dan een eierdop en wat helemaal goed was, was dat ik mijzelf met deze helm redelijke overlevingskansen toegedichte als ik op een onvrijwillige manier in contact zou komen met het Medaanse asfalt.
Alleen was de prijs redelijk aan de hoge kant, maar de dame die ze verkocht vertelde mij dat het eerste kwaliteit was en "Import from Malaysia"… Ironisch.
Misja
