Zwemmen met mantaroggen bij de Nusa-eilanden
JAAAA, ik heb gezwommen met een mantarog en mijn leven was goed! Hoog op mijn bucketlist stond zwemmen met deze reuzenrog. En dus kon een snorkeltrip naar Manta Bay bij Nusa Penida niet ontbreken tijdens mijn reis naar Indonesië. Vanaf Sanur hebben Mirjam en ik de fastboat genomen naar het eerste eiland van de Nusa’s; Nusa Lembongan. Met een pick-up van ons hostel in Ubud en een drop-off bij ons eilandhuisje in Kencana Garden.
Nusa Lembongan is mijn vijfde stop op deze Indonesiëreis, na Karawang, Seminyak (Badung), Munduk (Bedugul) en Ubud. Het was een hobbelige rit, maar beloofde al zoveel goeds! Wat een kalm en idyllisch eiland. Ik kan niet wachten om hier zes dagen lang de verborgen hoekjes te ontdekken en uit te rusten op de stranden. Tip: neem genoeg contanten mee, pinnen is hier bijna niet mogelijk.
Rondcruisen over het eiland
De eerste dag besloten we het eiland te verkennen per scooter. We reden overal en nergens heen, af en toe met behulp van Google Maps. Ook al is het een klein eiland, het is zo gemakkelijk een ongeplande omweg te nemen via wegen die eigenlijk geen wegen zijn.. Na de nodige gaten in de weg en de voorbij suizende golfwagentjes vol toeristen kwamen we net op tijd aan op een klif, vanwaar we de zonsondergang konden zien.
We hadden de smaak te pakken en dus brachten we de volgende vijf dagen door met rondrijden op onze scooters. Om alleen te stoppen voor een mooi strand, een leuk restaurant of een goede spa. Het echte eiland leven! Mijn favorieten zijn de Harumaya Spa en de restaurants bij Mushroom Bay en Jungutbatu Beach, waaronder: The Deck, Lemongrass, B’Fresh Juice Bar en LGood.
Een absolute must is Sandy Bay Beach Bar. Hoewel je de zon eigenlijk net niet kan zien ondergaan hier, heeft het restaurant en het privéstrand de perfecte atmosfeer voor een romantische date. Tip: stuur ze je reservering via WhatsApp en je kan gebruik maken van de gratis pick-up en drop-off service!
Mangrove en de Blue Lagoon
In het oosten van het eiland liggen de Mangrovebossen. Hier kajakken leek mij erg gaaf en dit plan voerde we in het begin nog met enthousiasme uit. Maar toen we eenmaal niet meer verder konden door de dichte begroeiing en rechtsomkeer maakte, bemoeilijkte de tegenstroming en de gemotoriseerde toeristenboten onze terugtocht nogal. De bocht vlak voor open zee was zo moeilijk, dat het ons een lange tijd duurde voordat het ons lukte deze te maken. En het veroorzaakte een bijna aanvaring met een gigantisch spinnenweb met een joekel van een spin erin. Genieten.
Aan de zuidkant ligt het eiland Nusa Ceningan. Om die te bereiken moesten we de beroemde gele brug over, hangend boven de zeewierplantages die zich hier volop bevinden. Deze Yellow Bridge stortte in 2016 in, maar is weer helemaal opgebouwd. Nusa Ceningan is een nóg kleiner eiland, maar hier vind je wel de prachtige Blue Lagoon, een uit de rotsen geslagen baai met azuurblauw water. Cliff Jumping is hier een optie, maar ik heb gepast!
En dan: zwemmen met mantaroggen en tussen boeddhabeelden!
De Nusa’s staan bekend als goede duik- en snorkellocatie en mantaroggen en zelfs de mola-mola (maanvis) worden hier gesignaleerd. Dit wilde ik niet missen en dus boekte we een snorkeltrip bij Mushroom Bay. De volgende ochtend vertrokken we vroeg per boot om een aantal locaties te verkennen, waaronder Manta Bay, Crystal Bay en de Ceningan Channel.
Bij Manta Bay begonnen we rustig, maar al gauw begon onze gastheer te roepen: MANTA, MANTA! Iedereen dook er op af, maar gelukkig schrok het de reuzenrog niet af. Omdat ik toevallig daar aan het snorkelen was, werd ik ineens opgeschrikt door een gigantisch zwevende vlek onder mij. Wow, ineens kreeg ik toch wel de kriebels van zo’n gevaarte bij mij in de buurt.. Maar YES, ik heb nu in het echt dit prachtige beest gezien, terwijl ze gracieus door het water zwom, én vastgelegd op video!
Daarna verkende we nog de prachtige koralen en gekleurde vissen bij Crystal Bay voor Nusa Penida. En we doken in de sterke stroming naar de Boeddhabeelden op de bodem van de Ceningan Channel. Wauw! Ik ben helemaal enthousiast voor meer zee. Op naar mijn volgende stop: Gili Trawangan.
Over Maxime
Daar zat ik dan, als guppie trots dat ik naar de universiteit ging, in een klaslokaal op 31 oktober 2011. “Oh, and in your third year of the bachelor South and Southeast Asian Studies, you follow one semester abroad.”, sprak de gastspreker tijdens de Open Dag van Universiteit Leiden. “Dat wordt hem dus niet..”, zeiden mijn ouders teleurgesteld, omdat ze dachten dat ik daardoor zou afhaken. “Dacht het dus wel!”. Want stiekem was dit de reden dat ik voor deze studie koos. Ik wilde de wereld verkennen.
Van augustus 2014 tot februari 2015 noemde ik Yogyakarta mijn thuis en studeerde ik aan Universitas Gadjah Mada. Het voelde ook als thuis komen. Misschien kwam dit door de vele verhalen van mijn opa over ‘zijn Indië’, de nasi goreng van mijn oma, mijn liefde voor de natuur en mijn interesse naar culturen. En omdat ik na twee jaar Indonesië te hebben bestudeerd het land en al dat zij is redelijk goed kende, inclusief de taal. Maar de dag kwam dat ik weer naar Nederland moest, mijn andere thuis.
Na drie jaar lang heimwee kwam daar mijn laatste zetje om terug te gaan naar waar ik ooit mijn hart verloor: de bruiloft van een vriendin! Een maand lang reis ik door mijn tweede thuisland en verken ik voor mij onbekende gebieden: Bali, Lombok, en de eilandjes daar tussenin.
