Zwanger in Indonesië
Op het moment ben ik 28 weken zwanger van ons eerste kindje. Op zich al een hele spannende periode voor vrouwen, maar voor mij ook extra spannend omdat ik in een ander land woon. Talloze vragen kwamen in me op. Vragen over de gang van zaken voor tijdens en na de zwangerschap in Indonesië, vragen voor de verloskundige, en ga zo maar even door. In de loop der tijd kwam ik erachter dat veel dingen nogal anders gaan dan ze in Nederland zouden gaan. Hier een aantal puntjes waar ik tegenaan liep:
- In Indonesië is het gebruikelijk dat je hulp krijgt van je familie of schoonfamilie wat betreft de verzorging van de pasgeboren baby. Zij zijn als het ware de kraamhulp hier. Omdat familie vaak samen woont of dicht bij elkaar woont en mensen hier veel kinderen krijgen, weten zij er alles vanaf en helpen ontzettend graag.
- Thuis bevallen bestaat hier nog niet. In een enkel geval komt het voor bij armere gezinnen waar een vroedvrouw aan huis komt, omdat deze familie geen ziekenhuis kan betalen (veel mensen zijn om geldredenen ook niet verzekerd). Het is hier dus altijd aan te raden om in het ziekenhuis te bevallen.
- Gelukkig zijn er al veel ziekenhuizen met verbeterde medische apparatuur die het mogelijk maken de controles goed te laten verlopen. Ook zijn er veel doctoren met ervaring die al tig baby’s op de wereld hebben gezet. Mijn dokter spreekt goed Engels, waardoor vragen stellen beter te doen is.
- Iets wat ze hier maar minimaal hebben is een ‘hip’ assortiment aan positiekleding. Het zijn hier veelal losse shirts, rokken of jurken. De oudere generatie vindt ook dat je je buik tijdens de zwangerschap beter kunt verbergen. Zij zeggen dat als mensen vragen hoe ver je bent, je hierover ook beter niet eerlijk kunt zijn. Dit gaat buiten de familie namelijk niemand iets aan.
- Tijdens de zwangerschap hebben ze in Indonesië ook een duidelijke mening over wat je wel en niet mag eten en die verschilt in sommige gevallen ook flink met de mening in Nederland. Zo kun je in Nederland best een frisdrankje drinken, maar hier is dat tijdens de zwangerschap echt uit den boze. Water, thee en vooral veel melk is goed. Waar in Nederland ieder fruitstuk aangeraden wordt, is hier ananas echt niet goed. Zij geloven dat door ananas het kindje komt te overlijden. Ik eet graag brood in de ochtend en middag, maar mijn schoonfamilie ziet mij toch liever drie keer per dag rijst eten met veel groenten!
- Waar je in Nederland een ellenlange lijst aan babyuitzet hebt, is deze lijst hier maar minimaal. In Indonesië leven mensen simpel, gewoonweg omdat er geen geld is voor ‘luxe’. Mijn partner en ik liepen hierbij tegen verschillen aan over wat ik gewoon vind en wat hij gewoon vindt. Een ledikantje voor het kindje leek mij een basisaanschaf, maar voor hem niet. Dit is een luxeartikel, het kindje kan toch gewoon in ons bed slapen? Een commode leek me handig om het kindje op te kunnen verschonen. Hij zei: “Hoezo? Dat kan toch gewoon met een zeiltje op bed?” Laat staan een geheel eigen kamertje voor het kindje. Dit zette mij aan het denken. Je leert hier echt gemakkelijker denken en bepaalde dingen los te laten die inderdaad een stuk goedkoper en simpeler kunnen. Soms kunnen we in Nederland wat ver doordraven…
- In Nederland is het ook zo dat wanneer het kindje geboren is, familie en vrienden een geboortekaartje toegestuurd krijgen waar tijden op staan wanneer je (op afspraak) op bezoek kunt komen. In Indonesië niet. Mensen komen op alle tijden en al gelijk nadat de baby er is. Hier zal ik nog ontzettend aan moeten gaan wennen haha.
- Waar in Nederland een babyshower wordt gegeven, is dit hier ook helemaal niet gebruikelijk. Mensen komen pas langs als het kindje er is en nemen dan een cadeautje mee.
- En tot slot zijn er in Nederland altijd leuke artikelen te lezen over hoe bijvoorbeeld om te gaan met zwanger zijn tijdens zomerse dagen. Hier is het altijd boven de 27 graden en dus best een struggle om negen maanden zwanger te zijn haha.
Al met al zijn er veel verschillen waar ik nog wel tegenaan zal blijven lopen. Gelukkig kan ik met vragen altijd terecht bij twee vriendinnen in Nederland en één hier op Lombok, die al moeder is. En met wat compromissen tussen mijn partner en mij moet het wel goed komen.
Over Ellen
Mijn naam is Ellen en ik ben 27 jaar. Ik houd van kinderen, dieren, reizen en koffie.
Toen ik tijdens mijn opleiding in 2013 de kans kreeg om een stage te volbrengen in het buitenland, pakte ik deze kans gelijk! Zonder enige reden werd dit Lombok, Indonesië. Gewoon omdat me dit interessant en leuk leek. Niet wetende dat ik gek zou worden op het land en hier de liefde van mijn leven tegen het lijf zou lopen. Na een lange afstandsrelatie van twee jaar, waarin we beiden naar elkaar toe reisde, besloot ik mijn leven in Nederland achter me te laten en voorgoed te vertrekken naar Lombok. Hier zijn we in september 2015 getrouwd en wonen we nu bijna twee jaar samen.
Ik ga hier vrijwilligerswerk doen bij een leuke stichting die scholing, onderdak en medische zorg biedt aan kansarme kinderen, genaamd Peduli Anak (letterlijk: kinderopvang). Helemaal zin in!
