Verzoekjes aan bezoekers
De Hollandse lente is veelal de tijd voor bezoekjes uit Nederland. De afgelopen jaren heb ik al veel bezoek mogen ontvangen. Ook dit voorjaar viel ik in de prijzen met tot nu toe drie bezoeken van lieve vrienden.
Vanaf het moment dat een bezoek aangekondigd wordt, beginnen de hersenen op volle toeren te draaien, want wat kan er nog aan extra’s in de koffer zonder te veel belasting voor de bezoeker? De verwachte verzoeken van drop, stroopwafels en hagelslag halen meestal mijn lijst niet. Ik loop hier per slot van rekening tachtig procent van de tijd in bikini. Wel bovenaan mijn lijst staat een product voor de persoonlijke hygiëne dat we als vrouw maandelijks nodig hebben en dat hier op het eiland loyaal wordt verdeeld onder alle andere dames (als je begrijpt wat ik bedoel).
Een ander topitem is ondergoed. De Indonesische vrouw heeft een zodanig andere bouw waardoor ik in negen jaar nog geen passende beha heb kunnen vinden. Ook gezichtsverzorgingsproducten zonder whitening en haarproducten voor krullend haar zijn een hot-item op mijn lijstje. De meeste bijzondere items die verder mijn kant op zijn gevlogen zijn waarschijnlijk kaasfondue, kattensnoepjes (de snuffelhond op de luchthaven sloeg er op aan), theedoeken die daadwerkelijk drogen, door moeders genaaide gordijnen en een koffer vol gereedschap inclusief zaag en boor.
Na enig onderzoek onder de andere eilandbewoners blijkt echter dat chocola en kaas de gedeelde nummer één op de wenslijst zijn. Gevolgd door de ietwat gênante en eerdergenoemde tampons. Ook bikini’s, bh’s en kinderkleding staan hoog op de lijst. Pindakaas, gedroogd vlees, drop, soep en wijn staan in de categorie levensbrandstof, zonnebrandcrèmes omdat deze hier niet te betalen zijn en verder alle handige IKEA-snufjes die nog in de koffer passen.
Onder het kopje rare verzoekjes ontdekte ik dat er vraag is naar steunkousen, kruiswoordpuzzels, keukenmessen en papegaaienvoer.
Maar ook als ik van Indonesië naar Nederland reis gaan vele verzoekjes in mijn koffer mee. Lombokse koffie, kreteksigaretten, sambal, kruiden, sarongs, sieraden en voetbalshirtjes. Ik herinner me een shoppingtrip met een vriendin en een lijst met voetbalhelden. En denk maar niet dat alleen de naam voldoende was, want de club moest ook kloppen. Dol werden we ervan.
Mijn topverzoekje is echter de Linda. Het ultieme geluksmoment op een tropisch eiland. Dus eenieder die deze kant uitkomt en Lombok aandoet, ik houd me aanbevolen.
Maar uiteindelijk maakt het niet uit wat er wordt meegenomen. Want mijn deur staat altijd open (logisch met zulke temperaturen) en het belangrijkst is het bezoek zelf... ik hoop op nog veel gezellige bezoekjes.
Over Esther
Ik ben een 43-jarige levensgenietster die na tien jaar te hebben gewerkt als sociaal-maatschappelijk werkster haar leven omgooide.
In 2004 begon ik aan een groot avontuur en vertrok ik met mijn leven in een rugzak van Nederland naar Australië en Azië. Niet wetende dat dit een ongelooflijke reis zou gaan worden die nog steeds niet tot een einde is gekomen.
Sinds zes jaar woon ik op Gili Trawangan, een tropisch eilandje aan de noord/west kust van Lombok. Hier heb ik een baan in het toerisme en geniet ik van het heerlijke klimaat, het lekkere eten, de lieve mensen en voornamelijk van het relaxte levenstempo. Hier leven we volgens het begrip "jam karet" hetgeen zich laat vertalen naar "rubbere tijd".
