Tanah Lot Tempel
Tanah Lot is de moeder tempel. De naam betekent "land in het midden van de zee."
Vanuit Kediri rijdt u tien kilometer over een smal weggetje naar de kust. Om zowel het drukke verkeer als de talloze straatverkopers te vermijden, kunt u wellicht beter rond zonsopgang komen. Wij kiezen voor de zonsondergang en de chaotische drukte overal. Een prachtige rit erheen en een schitterend mooie omgeving in het district Tabanan, de vroegere Radja hoofdstad.
Tabanan was ooit een machtig koninkrijk. Nu is het door zijn vruchtbare landbouwgrond een van de meest welvarende delen van Bali en een centrum van traditionele muziek. De tempel is een toeristische trekpleister en is makkelijk bereikbaar. Het ligt op een enorme, vlak voor de kust gelegen rots. Dit is een van de meest gefotografeerde tempels of heiligdommen van het land. Het is een van de heiligste tempels.
Deze tempel werd gebouwd in de 16e eeuw en is toegewijd aan de god van de zee. De tempel zou in de 16e eeuw zijn gesticht door de Javaanse priester Danghyang Nirarta, die het opdroeg aan de zeegod. De Nederlanders lieten hier in 1906 een paleis afbranden, het stadshart ging zo verloren. Niettemin is dit nog altijd een centrum van zang en dans.
De zeetempel Tanah Lot trotseert al eeuwenlang de branding van de Indische oceaan. Het bouwwerk zelf, niet meer dan een paar schrijnen en beschermd door giftige, zwarte zeeslangen in de kustgrotten, is vrij bescheiden. Maar het is de bijzonder mooie en fraaie ligging van de tempel die een unieke en mysterieuze sfeer oproept. Bij laag water mag je de tempel bezoeken en je laten zegenen door de priester aldaar. Ze besprenkelen je met heilig water en je krijgt wat rijstkorrels op je voorhoofd. Het is zoals zij zeggen goed voor je en je wordt er vijf jaren jonger van, dus wat weerhoud je? Het strand is net zo mooi als in Kuta, maar het is hier veel rustiger. Het is hier een fraaie landelijke omgeving. Het is recentelijk allemaal wat opgeknapt en dat is het hele complex ten goede gekomen.
Wanneer wij met de taxi aankomen moet je eerst entree betalen en gelijk komen er allerlei mensen op je af die van alles en nog wat willen verkopen. Hier zie je vooral kleine kinderen die kaarten van het eiland Bali verkopen. Ze worden gestuurd door een zogenoemde boss. Ze doen dit op een vrij zielige manier en blijven ook danig bij je aanhouden.
Er zijn hier ook weer diverse kraampjes met de meest uiteenlopende spulletjes te koop. We gaan eerst richting tempel, onze chauffeur zegt dat we het treffen met het weer, het is ideaal om de zonsondergang te zien en daar is het ons tenslotte om begonnen. Aangekomen bij een soort grote ingang zien we de Tanah Lot tempel al liggen. Maar er is meer, als we rechtsaf willen komen we op een soort wandel route waar we meerdere rotsen en een soort pier kunnen bezoeken. Ook kun je als je dat wilt een grote slang om je nek krijgen om zo vastgelegd te kunnen worden op de foto of film. Veel mensen schrikken hiervan en deinzen hard terug.
We verkennen eerst een beetje en besluiten de rots op te gaan om op een terrasje iets te gaan drinken. Onze chauffeur gaat met ons mee en vertelt het een en ander over deze tempel. Het is allemaal heel interessant en we luisteren aandachtig. Op het terras lopen weer allerlei kinderen om kaarten aan de man te brengen. We kopen een setje van twintig stuks maar zijn niet van ze verlost want ze blijven doorgaan met de verkoop.
De zonsondergang zet in en de meeste mensen staan met de camera klaar om het op de foto of film te zetten. Het is ook haast onbeschrijflijk hoe mooi het hier is en wat voor sfeer het hier oproept. De zee is mooi kalm en de zon zakt heel langzaam tot het op een gegeven moment toch weer redelijk snel gaat en zo is vertrokken. Het is heel fascinerend en fantastisch om te zien.
De tempel zelf ligt in zee en je kunt erbij komen wanneer het laag water is. Het was laag water dus hebben we even rondom gekeken. Als het eenmaal zover is dat de zon ondergaat vertrekken alle mensen van het terras en is het einde voorstelling. Je kunt er ook voor kiezen iets eerder weg te gaan,´s morgens bijvoorbeeld, en drie tempels te gaan bezoeken bij Kerambitan, vlak naast de doorgaande weg naar het zuidwesten. Puri Anyar is open gesteld als luxueus hotel waar gasten in de sfeer van tempo doeloe kunnen verblijven. Of kies voor Kediri. Op de terugweg kunt u in het dorp Pejatan stoppen, dat beroemd is om zijn aardewerk. Of Canggu beach, een strand met zwart zand zonder toeristen en venters, maar gezegend met een spectaculaire ambiance. Maar wij besluiten richting Sanur te gaan. We hebben nog een aardige rit voor de boeg, maar als je op Bali bent moet je dit mysterieuze spektakel zeker niet missen. We komen weer voorbij alle kraampjes om zo langzaam af te dalen.
Aangekomen bij de taxi gaan we weer richting Sanur. Mochten we onderweg nog iets zien moeten we het meteen melden want dan wil hij stoppen zodat wij nog wat foto's kunnen maken. Nu zie je hier altijd wel wat dus daar maak je wel gebruik van. Maar stap je uit of stop je met de auto dan komen er altijd mensen bij die wel iets willen verkopen. Waar ze zo snel vandaan komen? Joost mag het weten.
Deze dag was weer een fantastische ervaring en we besluiten direct door te rijden naar het restaurant want we zijn al aan de late kant. Ook hier staat de tijd niet stil, al doet het wel zo aan. Na een lekker hapje en drankje gaan we weer richting hotel om onze kamer weer eens op te gaan zoeken. We rekenen af met de chauffeur en geven hem het bedrag wat afgesproken is. Hij bedankt ons hartelijk en wil nog wel een paar keer wat laten zien van Bali. Dat is goed, zeggen we, en dan vraagt hij nog om wat geld. Het blijkt dat hij de volgende dag zelf een ceremonie heeft en met iets meer geld kan hij daar met zijn familie aan meedoen. Nou dat moet altijd doorgaan en daarom hebben we hem nog maar eens een goeie fooi gegeven. Het afscheid was wel even anders dan anders, maar we hoorden later van hem dat hij een goede tijd had gehad.
De ceremonies kosten hier aardig geld en dat heeft men niet. Er word geofferd met fruit, dieren en men heeft vaak wel iets van zilver. Wanneer er zo'n ceremonie is gaat dit gepaard met veel muziek e.d., meestal in optocht naar een speciale plaats. De vrouwen zie je dan met hele fruitetages op het hoofd voorbij lopen. Dit is een mooi kleurrijk gezicht dat je hier dagelijks tegenkomt. Iedere familie heeft hier wel een eigen tempel. Hoe hoger de etage is en hoeveel meer zilver erop ligt heeft met aanzien en rijkdom te maken. Er is bijna overal wel een ceremonie voor te bedenken. Het is hun geloof en zo willen ze het graag houden.
Over Sjoerd en Betty
Sjoerd (55) en Betty (53) Flameling zijn gek van reizen. Toen ze hun tocht in Australië afsloten met een tripje naar Bali, verloren ze hun hart aan Indonesië. Sinds die keer komen ze regelmatig terug naar dit prachtige land.
Waarom? Vanwege de vriendelijke en behulpzame bevolking, de paradijselijke sfeer en het groene en rustige landschap. Het verkeer is chaotisch en mensen proberen je van alles te verkopen, maar ook dat hoort bij de cultuur. Volgens de Flamelingen is het door dit alles net of Indonesië je pakt.
Ze willen maar al te graag hun verhalen en ervaringen op Indonesie.nl delen. ‘Wat we allemaal hebben meegemaakt is onvoorstelbaar.’
