Ruwe zee en een asspuwende vulkaan
Met mijn groep neem ik de fastboat naar Lombok waar we onder andere Sengigi bezoeken om daar een fietstour te doen. Dan door naar Tetebatu voor een schitterende wandeling onder aan de Rinjani en reizen dan naar Gili Meno. Maar eerst was het tijd voor de oversteek van Bali naar Lombok. Op de boot zaten zo'n 35 mensen, waaronder mijn groep.
De zee was behoorlijk ruw en blijkbaar kon niet iedereen daar goed tegen. We waren nog maar een half uur onderweg of de eerste toerist voelde zich niet lekker en hing al buiten boord om over te geven. Haar gloednieuwe echtgenoot zat achterin de boot behoorlijk om haar te lachen, maar op een gegeven moment moest ook hij het bekopen en hing met zijn gezicht in de daarvoor bestemde zakjes. Gelukkig hadden ze genoeg zakjes, want meteen erachteraan begon een hele familie; moeder, zoontje en dochtertje en vader zat er een beetje beteuterd bij te kijken.
De steward van de boot had het er maar druk mee, zweet op zijn voorhoofd, hier een zakje brengen, daar een zakje ophalen, van de rechterkant naar de linkerkant van de boot. Zo af en toe rook hij even aan de heerlijk geurende Frangipani-bloem die hij achter zijn oor had gestoken voordat hij het volgende volle zakje weer in ontvangst nam.
Een week later vertrek ik met het vliegtuig van Lombok terug naar Bali, althans dat hoopte ik toen nog. Ik moet 3 uur wachten, dus ik besluit deze tijd door te brengen in het restaurant op het vliegveld. Ik heb inmiddels wel trek gekregen! Als het tijd is, pak ik mijn spullen weer op en wend me wederom tot de incheckbalie. Ze doen een beetje vaag, inchecken kan nog niet. Nu ben ik ook vroeg, dus ik snap het wel. Geduldig ga ik staan wachten.
Het wordt alsmaar later en wat blijkt; het vliegveld van Bali is al vanaf de morgen gesloten omdat de vulkaan Raung behoorlijk wat as uitblaast en de wind richting Bali staat. Waarom zeiden ze dat niet al 3 uur geleden? Garuda airlines, waar ik mee vlieg, annuleert alle vluchten.
Rond een uur of zes ‘s avonds gaat het vliegveld van Bali weer open, dus met een beetje vertraging zouden we gewoon kunnen vliegen. De overige vliegtuigmaatschappijen vertrekken ook gewoon. Maar nee, Garuda is niet van plan om nog te vliegen
Ik besluit met zo'n twintig anderen de veerboot te pakken naar Bali. Ik bel het hotel op in Kuta, dat ik had geboekt voor die nacht, om te annuleren. De veerboot komt namelijk aan in Padang Bai, ver van Kuta, maar wel dichterbij Amed waar ik naar toe wil en ook al een kamer heb geboekt voor de opeenvolgende drie nachten.
Garuda regelt een taxi naar de haven, wat op een uur rijden ligt. Inmiddels is het al acht uur ‘s avonds, dus pikkedonker. De veerboot doet er 4 uur over. Niks aan in het donker. En wat duurt 4 uur dan lang. Ik ben als enige buiten gaan zitten, achter op de boot. Lekker rustig en lekker de wind door mijn haren. Geen groep meer, lekker alleen, heerlijk!
We komen na twaalven ‘s nachts aan en moet me even oriënteren. Ik ken redelijk de weg in Padang Bai, maar in het pikkedonker is het allemaal anders. Geen kip op straat, want die zitten op stok. Ik zie een grote rat in mijn ooghoek voorbij schieten.
Ik weet één hostel te vinden, maar hoe moet ik lopen als ik de veerboot af kom? Gelukkig zie ik een tourist office waar nog iemand zit. Ik vraag hem naar het hostel in de bocht bij de zee. Gelukkig kent hij die en wijst me het begin van de route. Het laatste deel weet ik echt niet en gelukkig lopen er twee mannen voor me waar ik het aan kan vragen. Het lukt, ik heb het hostel gevonden!
Eenmaal in het hostel is het half één ’s nachts. Gelukkig hebben ze een kamer vrij voor tien euro. Ik als Zeeuws meisje helemaal blij! Een beetje jammer dat de microfoon door de hele haven schreeuwt als er weer een nachtboot aankomt, mijn kamer ligt aan de haven en mijn ramen staan wagenwijd open vanwege de hitte…
Over Karin
Ik ben Karin Kesteloo, nieuw als columniste, 48 jaar in leeftijd en behoorlijk ervaren als het gaat om reizen door Indonesië. Mijn liefde voor Indonesië is vele jaren geleden ontstaan tijdens mijn eerste reis door Indonesië. Inmiddels heb ik Indonesië 18 keer bezocht en begeleid ik groepsrondreizen.
