Hoe zit het eigenlijk met de clichés?
Voordat ik naar Indonesië vertrok, had ik natuurlijk al ervaringen gelezen en verhalen gehoord. Uiteindelijk besloot ik om alles maar aan te horen en het zelf te ontdekken als ik eenmaal daar was. En dat is nu dus het geval. Mijn reis door dit prachtige land is al begonnen en inmiddels kan ik een aantal clichés bevestigen of misschien wel ontkrachten.
Cliché 1: Jakarta is een vieze stad waar je snel weg moet.
Je ‘moet’ absoluut niet meteen weg, maar ik zou er ook niet al te lang blijven. Het is een moderne wereldstad met veel hoogbouw, immens veel mensen en druk verkeer. Ik bleef drie dagen in Jakarta wegens een familiebezoek en zij hebben mij ook een halve dag meegenomen naar Anchol: een plaats aan de zee waar je even van de drukte kan ontsnappen.
Wat betreft de viesheid van de stad: tja, bijna overal ligt (zwerf)vuil en je ruikt ook wel eens onaangename geurtjes. Ik heb er inmiddels ook een treinreis van Yogyakarta naar Surabaya erop zitten en het is echt niet alleen maar niet schoon in Jakarta.
Cliché 2: Het eten is er heerlijk.
Dit is zo waar. Ik ben geen vegetariër, wel een pescotariër: ik eet geen vlees en gevogelte, maar af en toe wel vis en dierlijke producten als eieren en zuivel. Ik heb mezelf al meerdere malen betrapt op het feit dat ik aan het kwijlen was bij het zien en ruiken van de lekkere ‘ayam’. Gelukkig geniet ik van de nasi goreng, gado gado, tahu isi, tempeh, pisang goreng. Hm, makan makan! De gemberthee is hier trouwens ook verrukkelijk. Ik mis mijn dagelijkse kop groene thee niet eens. Wat een lekkers allemaal!
Cliché 3: De locals zijn zo ontzettend vriendelijk.
Dit kan ik alleen maar beamen. De locals zijn behulpzaam en begroeten je met een lach. Ik heb me er de afgelopen tijd echt over verbaasd. Zelfs als ze geen of een beetje Engels spreken (wat trouwens vrij vaak voorkomt), krijg je alsnog hele verhalen te horen. Ze spreken met veel enthousiasme, de vertrouwde glimlach en een fonkeling in hun ogen. Ik vind het prachtig. Toen ik afgelopen week in Surabaya het huis bezocht waar mijn grootouders hebben gewoond, kwam de buurvrouw van twee huizen verderop ons helpen. Nogmaals: zo vriendelijk!
Cliché 4: De natuur, het landschap en de cultuur zijn prachtig.
Tot nu toe heb ik Jakarta, Yogyakarta en Surabaya bezocht. Vanuit Yogyakarta heb ik al uitstapjes gemaakt naar de berg Punthuk Setumbu voor een zonsopgang met uitzicht op de vulkanen en de Borobudur en de Prambanan. Ook heb ik een jeeptocht nabij de Merapi-vulkaan gemaakt en de rijst- en theevelden op Gunung Lawu bezocht. Het is allemaal overweldigend mooi. Ik heb er soms geen woorden voor. En dan heb ik alleen nog maar een klein deel van Java bereisd. Sumatra en Bali staan mij nog te wachten..
Cliché 5: Alles is hier (spot)goedkoop.
Ja, ook dit is waar. Je kan je vakantie natuurlijk zelf zo duur of goedkoop maken als dat je zelf wil, maar het is een feit dat de prijzen hier over het algemeen een stuk lager liggen. Je eet geweldig lekker voor nog geen IDR 100000, wat plusminus zeven euro is. En naar de supermarkt gaan is een waar feest. Laatst nam ik een ‘candle massage’ van een uur voor nog geen 28 euro.
De entreekaartjes voor de bezienswaardigheden, zoals bijvoorbeeld de Borobordur, liggen wel wat aan de ‘hoge’ kant: IDR 325000 (ongeveer 21 euro) is normaal. Wat ook normaal is, is fooi geven. Voor je chauffeur, in het hotel, in het restaurant, op het vliegveld. Echt bijna overal!
Zo zie je maar weer: clichés zijn er niet voor niets. Er schuilt een grote kern waarheid achter. Gelukkig vallen ze nu allemaal in positieve zin mee. Welk cliché heb jij in levende lijve ondervonden of juist niet? Laat het me weten in een reactie!
Over Niki
Ik ben een 27-jarige Zuid-Limburgse. Hoewel mijn opa’s en oma’s allemaal uit Indonesië komen, had ik tot twee jaar geleden nooit de behoefte om ernaartoe te vertrekken. Maar toen verloor ik mijn oma in de zomer van 2016.
Het verlangen naar mijn roots begon van binnen te branden. En het grappige is dat dit niet alleen bij mij naar boven borrelde. Mijn vader, mijn moeder en mijn broertje voelden het ook.
En voel jij hem nu al aankomen? Jup, ik maak deze reis samen met de mensen waar ik het meest van houd. Na maanden praten, denken en plannen, zijn wij op 1 augustus 2017 eindelijk op het vliegtuig gestapt. We gaan met z’n vieren beginnen aan een onvergetelijke reis. En zoektocht naar onze roots.
Daarom ga ik jullie de komende maanden meenemen op mijn reis én ontdekkingstocht. Ik houd jullie op de hoogte van mijn avonturen, ondervindingen en verhalen. Mochten jullie nog tips of vragen hebben, let me know.
