'DARI MANA?!' - een interview met Ernst Jansz
"Dari mana?" Indonesiërs vragen het elkaar iedere dag, soms de hele dag door: "waar kom je vandaan, waar ben je geweest?". Of "ke mana?" : "waar ga je naartoe?". Het antwoord is meteen het laatste relevante nieuws, dat je vervolgens weer kan delen met anderen.
Indonesië.nl vraagt het bekende Nederlanders, soms met een Indonesische achtergrond. Waar zijn ze geweest in Indonesië? Waar hebben ze het lekkerst geslapen en gegeten? Welke plek heeft de meeste indruk op ze gemaakt?
In deze tweede editie van 'Dari mana?!' muzikant en schrijver Ernst Jansz (1948). Zijn vader werd geboren in Nederlands-Indië en kwam in de jaren dertig van de vorige eeuw naar Nederland. Ernst zelf bezocht het land van zijn vader voor het eerst in 1984. Hij schreef een boek over die reis - De Overkant - dat in 2008 nogmaals is uitgegeven. Ernst Jansz is nu zes keer in Indonesië geweest en bezocht Java, Bali, Lombok en Sulawesi.
Ernst, wat is voor jou de mooiste plek van Indonesië?
Bali vind ik het mooist. Vooral door de manier waarop mensen er, niet gestoord door onze westerse wereld, hun godsdienst belijden, de ernstige toewijding waarmee ze hun dagelijkse offers brengen, de manier waarop kunst, muziek, zang, dans, beeldende kunst, verweven zijn in het dagelijkse leven. De innerlijke rust die het eiland daardoor uitstraalt, ondanks de hectiek van de toeristenindustrie.
Welke reis die je in Indonesië hebt gemaakt, was erg bijzonder?
De eerste reis in 1984 omdat we (mijn vriendin en ik) op goed geluk door Java trokken, met trein, bussen en bemo's. We kwamen op plaatsen waar nog nauwelijks blanken geweest waren en we ontmoetten bijzondere mensen. Het was mooi en zwaar tegelijk.
In welk hotel, welke losmen of welk resort heb je het lekkerst geslapen?
Een klein hutje op Bunaken, een eilandje voor de kust van Manado, Sulawesi. Ibu Konda, die fantastisch kon koken, verhuurde er twee hutjes, direct aan zee. Je kon er geweldig snorkelen op misschien wel het mooiste koraalrif van de wereld.
Welke maaltijd vergeet je nooit meer?
Een maaltijd in Tomohon, een dorpje in de Minahasa, op Sulawesi. Wij waren daar met een vriend die daar geboren was en er sinds zijn 17e niet meer was teruggekeerd. Het hele dorp stond om ons heen te kijken hoe wij de heetste maaltijd ooit naar binnen probeerden te werken, wat maar ten dele, onder luid gegniffel en gelach, gelukte.
Verder was het heerlijk om overal bij kleine stalletjes op straat saté kambing te eten, zo van het houtskoolvuurtje.
Met wie had je een onvergetelijke ontmoeting?
Met een Filippijnse kok op een zeilschip dat op expeditie was naar Madagaskar. Dat was in Padang Bai, op Bali. Hij vertelde de meest ongelooflijke verhalen, die ik heb beschreven in mijn boek De Overkant, de complete editie, 2008.
Wat vond je het prettigst aan het land?
De mensen, het eten en de natuur.
En wat vond je minder prettig?
De hitte, de diarree en het gebrek aan privacy.
Waardoor werd je het meest verrast?
De grootste verrassing was dat ik daar, in het land van mijn vader, voor de Indonesiërs een gewone belanda, een blanke was.
De maaltijd in Tomohon, Ernst Jansz rechts aan tafel in het blauwe hemd.
Wat valt je op aan de Indonesiërs?
Indonesiërs nemen het leven zoals het is. Dat is een verademing. Ze hebben innerlijke beschaving, zoals mijn vader dat noemde. En een lach doet wonderen.
Waarin is Indonesië het meest veranderd sinds je eerste bezoek?
De steden zijn veel drukker geworden sinds 1984, en de hoofddoekjes zijn in aantal toegenomen.
Waar zou je naar toe willen als je weer zou gaan?
Ik zou heel graag weer Bali willen zien, omdat ik geloof ik verliefd ben geworden op dat eiland.
